Sönük Dünya

Huzur kanla boyanmıştı dolunayda.

Verilen yeminler ve sözlere çöken gözyaşları yüzünden

İdam edildi ışıklı duygular birbirinin ardından.

Yanan duyguların isyan sesleri içinde bir çatırdama

Tüm dünyada isyan sesi gibi yankılandı.

Göllerin üstünde dans eden durgun ruhların mutluluğu

Çatırdamadan doğan alevin külleri arasındaki rüzgârlar ile

Sessiz yakarışlar arasında gölün sularına gömülmeye mahkûm kılındı.

Darbe ardında darbe vuran asıllarından ayrılmış ufak hortumlar

Okyanusun içindeki anıları tek tek yuttu yavaşça.

Sönmüş ruhlar kafeslendi kristal bedenler tarafından.

Boyadı yağmur onları doğanın renklerine

Ve saldı başlarına nöbetçi olarak zincirlenmiş mahkûmlarını.

Parlayan her ruh öldü koyu ve bitmiş duygularca.

Ne bir hapis ne de bir özgürlük tam bir biçimde

Ağlayarak yeniden eski olmayı bekleyen dünyaya verildi.

Sıfırlandı her şey zaman içinde ağır bir çekimle.

Unutuldu tüm dönüş yolları doğanın hükümleri ile.